ՕՆՆԻԿ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Մեր «ես»ը կացնահարում է մեր իսկ արմատները: Պարոյր Սեւակի խօսքով՝ մեծանում ենք, բայց երբեք խելքի չենք գալիս: Յամառութիւնն ու անձնակենտրոնութիւնը մեզնից խլում են մեր համայնքային ու ազգային շահերը: Դժբախտաբար, դասեր չենք առնում անցեալի փորձից: Յաճախ է պատահել, երբ տարբեր կառոյցներում ընտրուելու մի քանի թեկնածուներ են հրապարակ իջել, ուստի ժողովրդի քուէն մի քանի մասի բաժանել: Արդիւնքն այն է ստացուել, որ թեկնածուներից ոչ մէկը չի յաջողել: Շատ պարզ հաշիւ է՝ մէկ թեկնածուն կը հաւաքի բոլոր քուէները, երկուսը՝ գրեթէ կէսը (մի քիչ աւել կամ պակաս) եւ այսպէս շարունակ…
Գլենդելի քաղաքային խորհրդի մէկ աթոռի համար (այն էլ միայն տաս ամսուայ ժամանակահատուածի համար) Յունիսի 3ին տեղի ունեցած ընտրութեան հայ երկու թեկնածուներից ոչ մէկը չյաջողեց: Մէկը հաւաքեց ընդհանուր քուէների 22 տոկոսը, իսկ միւսը՝ 13.7 տոկոսը, գտնուելով երկրորդ եւ չորրորդ տեղերում:
Այս անգամ էլ, անցեալի պէս, նոյնը պատահեց: Մոռացութեան տրուեց անցեալի փորձը, եւ արդիւնքը՝ անմխիթար: Կարծէք հեռուստացոյցերից ու հրապարակային բեմերից հնչեցուած ճառերը՝ պահպանենք արդարութիւնը, լուծենք համայնքի դժուարութիւնները, ապահովենք համայնքի եւ ազգային շահերը, լոկ խօսքեր են, զուրկ իրական բովանդակութիւնից: Ընդհակառակը՝ դրանք անձնական քուէն շահելու եւ աթոռը ապահովելու խաբուսիկ խոստումներ պիտի սեպել:
Իրական քաղաքագէտ-դիւանագէտը, անշուշտ, կը գիտակցի իր ժողովրդականութեան չափը, ժողովրդի կողմից իր նկատմամբ գոյութիւն ունեցող համակրանքն ու հովանաւորութիւնը, ապա կը յամառի ընտրապայքարի դիմել (Անշուշտ, որեւէ քաղաքացու անկապտելի իրաւունքն է թեկնածու գրանցուելը): Իր դիրքերը դոյզն ինչ թոյլ զգացող թեկնածուն ճիշդ կը լինէր, որ անընդհատ իր անձը գովելու ու ներկայացնելու փոխարէն՝ նման յայտարարութիւն կատարէր. «Սիրելի ժողովուրդ, համակիրներ ու զօրակցողներ, մեծապէս շնորհակալ եմ ձեր հովանաւորութեան համար: Որոշ տուեալների հաշուարկումով՝ զգում եմ, որ ընտրութիւնը պիտի չշահեմ: Ուստի, դուրս եմ գալիս ընտրապայքարից եւ ինձ քուէարկող բոլոր քաղաքացիներին խնդրում եմ՝ քուէարկել միւս թեկնածուի օգտին»:
Նման ազնիւ ու գիտակից մօտեցմամբ՝ միւս հայ թեկնածուն, անվարան, կ՛ընտրուէր: Այս դէպքում կարելի էր հաւատալ, որ համայնքային ու ազգային շահերը ապահովուած կը լինէին, մանաւանդ այս օրերին, երբ առաւելութիւն կը լինէր մէկ հայ ընտրեալով համալրել Գլենդել քաղաքի աւագանու կազմը: Բայց, դժբախտաբար, այդպէս չեղաւ, «ես»ը յաղթահարեց, իսկ ընտրութիւնը տուժեց:
Հարցի մանրակրկիտ վերլուծութիւնն ու դատողութիւնը թողնում ենք բծախնդիր ընթերցողին: